9/2/16

Review Da Book - "Tο Κορίτσι που Εξαφανίστηκε" ("Gone Girl"), Gillian Flynn





Tο Κορίτσι που Εξαφανίστηκε


Gone Girl
***
Gillian Flynn



For my review in english (Goodreads) click 





"Τί σκέφτεσαι Έιμι?!..." 


Αυτή η απορία τριγυρνούσε και στο δικό μου μυαλό καθ' όλη τη διάρκεια του βιβλίου αυτού, καθώς χανόμουν στην τρομερή ιστορία του "κοριτσιού που εξαφανίστηκε"...

Μια ιστορία με τόσα σκαμπανεβάσματα στη ψυχολογία του αναγνώστη, που καταντά...εγκληματικό! 



Πριν κάμποσο καιρό διάβασα για πρώτη φορά βιβλίο της Flynn, αργοπορημένα, μιας και είχε ξεκινήσει αρκετό καιρό ο χαμούλης γύρω από το όνομα και το έργο της.

(check εντυπώσεις από τη 1η εμπειρία μου ΕΔΩ->Σκοτεινός Τόπος Review)

Η πρώτη εντύπωση που μου άφησε ήταν το πόσο "ωμά" έγραφε, χωρίς να αποκρύπτει ανατριχιαστικές ρεαλιστικές λεπτομέρειες, κάνοντάς με να φρικάρω για το πόσο αληθινά θα μπορούσαν να είναι τα γεγονότα που περιέγραφε, και να τρέμω να μένω μόνη μου σπίτι...

Έτσι και σε αυτό το βιβλίο, συνεχίζει να γράφει με τρομερό ρεαλισμό για γεγονότα που θα μπορούσαν να συμβαίνουν ακόμα και τώρα που διαβάζετε εσείς το κείμενο αυτό...

Να μπούμε όμως στην ιστορία για να έχετε μια εικόνα για το τί γίνεται.
Προσοχή!!! Μια ΕΙΚΟΝΑ απλά είπα!

Όπως και εγώ που απέφευγα, όπως ο διάολος το λιβάνι, τα spoilers από παντού για όσο καιρό μου πήρε να ξεκινήσω το βιβλίο, έτσι και εγώ (παρόλο που μπαίνω τρελά στο πειρασμό...) δε θα πω τί γίνεται στο τρομερό σημείο της ανατροπής.
Επίσης δεν είχα δει τη ταινία, αν και το trailer το είχα μάθει απ'έξω από τη λύσσα μου!!!
Μετά το τέλος του βιβλίου είδα και τη ταινία, οπότε θα αναφερθώ σε γενικές εντυπώσεις και για αυτή στο τέλος.

Λοιπόοοοοοοοον...

Έχουμε ένα γλυκό ζευγαράκι.
Την Έιμι και τον Νικ.

Η Έιμι είναι ένα κορίτσι όμορφο, εντυπωσιακό, ευκατάστατο και cool, με "διάσημο" παρελθόν μιας και ήταν η έμπνευση για το χαρακτήρα σειράς βιβλίων "The Amazing Amy".
Ο Νικ ένα καλομαθημένο αγόρι, λίγο κλειστός και εγωκεντρικός, πεισματάρης και γενικά με περίεργο χαρακτήρα, όχι τόσο συμπαθητικός με τη πρώτη ματιά.

Ο Νικ και η Έιμι αγαπήθηκαν σχεδόν με τη πρώτη ματιά και τώρα είναι παντρεμένοι εδώ και πέντε χρόνια, χαρούμενοι και αγαπημένοι, τουλάχιστον μέχρι ο χρόνος να φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή τους...

Χάνουν και οι δύο τη δουλειά τους και μετακομίζουν από τη Νέα Υόρκη στο North Carthage, δίπλα στις όχθες του ποταμού Μισισιπή.
Η μητέρα του Νικ αργοπεθαίνει, χτυπημένη από τον καρκίνο. Ο πατέρας του έγκλειστος σε ειδικό κέντρο λόγω alzhaimer...
Η Έιμι προσπαθεί να σώσει τη σχέση της με το Νικ, μιας και η ψυχολογία του πάει από το κακό στο χειρότερο, και αρχίζει να εμφανίζει περίεργη συμπεριφορά και επιθετικότητα προς το μέρος της.

Κάθε χρόνο στην επέτειό τους, η Έιμι οργανώνει ένα "κυνήγι θησαυρού" για το Νικ, αφήνοντάς του σημειώματα σε διάφορα σημεία, ένα γρίφο σε κομμάτια, που αν καταφέρει και τον λύσει οδηγείται στο δώρο του.

Έτσι και τώρα, στη 5η επέτειό τους συνεχίζει τη παράδοση...

Μόνο που είναι τα μόνα στοιχεία της ύπαρξής της πλέον, μιας και έχει εξαφανιστεί μυστηριωδώς, χωρίς να δώσει κάποια πληροφορία σε κανέναν...
Αυτό και το σπίτι που εμφανίζει σημάδια πάλης στην κουζίνα και το σαλόνι, με πράγματα σπασμένα και έπιπλα αναποδογυρισμένα...
Σημάδια επίθεσης...βίας...
Και ο μόνος που είναι σπίτι είναι ο Νικ...

Όλοι στρέφονται εναντίον του καθώς ξεκινά ένα νέο "κυνήγι θησαυρού" αλλά αυτή τη φορά για την Έιμι, χωρίς να ξέρουμε αν η κατάληξη θα έχει κάποιο δώρο...
Ο Νικ κυνηγιέται ακατάπαυστα από τα media, κατηγορούμενος για την εξαφάνιση της Έιμι. Γίνεται ο "κακός και βίαιος" σύζυγος, ο οποίος δε μπορούσε να ελέγξει το γάμο του και τη ψυχολογία του και ξεσπούσε στη γυναίκα του μέχρι που τη σκότωσε.


Έτσι τουλάχιστον δείχνουν τα στοιχεία...............



Η ατμόσφαιρα του βιβλίου είναι τρομερά πετυχημένη!
Μυστηριώδης, σκοτεινή...
Ακόμα και σε σκηνή απείρου κάλλους, με όμορφες στιγμές, χαρούμενες και ανέμελες, διαβάζεις ανήσυχος, με ένα παράξενο κόμπο στο στομάχι, γιατί ξέρεις πως κάτι δε πάει καλά... Δεν ηρεμείς, είσαι συνεχώς σε εγρήγορση σαν αναγνώστης!

Δε σας κρύβω πως από τη 1η σελίδα ο ένοχος φαίνεται πως είναι ο Νικ.
Τα γεγονότα όμως, όπως εξελίσσονται, μία δείχνουν όντως τον Νικ ένοχο, μία όχι...
Ζει η Έιμι? Πέθανε η Έιμι?
Μήπως της έκανε κακό κάποιος άλλος?
Ο θύτης είναι το θύμα ή το θύμα ο θύτης?!
Ποιος είναι ο πραγματικός "κακός" της υπόθεσης?

True Story...
Διάβαζα κάποια στιγμή και ήταν 2:00 π.μ.
Είχα μπει τόσο πολύ στην ιστορία που δεν ήθελα να σταματήσω!
Κοιτάω το ρολόι σε κάποια στιγμή και βλέπω 4:00 π.μ.!!!
Πάω να κλείσω το βιβλίο ψιλοκουρασμένη από το πολύ μπλαμπλα ενδιάμεσα των σκηνών και στη τελευταία πρόταση που διαβάζω ΜΠΑΜ αλλάζουν όλα!
Άντε να κοιμηθείς μετά...
Η μια ανατροπή μετά την άλλη!
Εκεί που αρχίζει να σε "κουράζει" ξαφνικά πετά τσαχπινιά στη πλοκή (πανέξυπνα και καλλιτεχνικά και συγχαρητήρια) και τρελαίνεσαι!!!

Ειλικρινά πρόκειται για μια ιστορία "βασανιστήριο", σα μαρτύριο που ανυπομονείς να τελειώσει αλλά το απολαμβάνεις κατά τη διάρκειά του!...



Ναι, κι όμως έτσι είναι...

Είναι σα να κοιτάς μια κλεψύδρα, μαγεμένος από το πώς πέφτουν σιγά-σιγά οι κόκκοι άμμου και εκεί που φτάνει στο τελευταίο κόκκο και λες "ααα τελείωσε επιτέλους!" ΤΣΟΥΠ να γυρνά και πάλι ξανά από την αρχή!
Και αυτό γίνεται κάμποσες φορές κατά τη διάρκεια της ιστορίας.
Η ιστορία αλλάζει συνεχώς, οι χαρακτήρες εξελίσσονται σε χρόνο dt και σε αφήνουν με ανοιχτό το στόμα και γουρλωμένα μάτια σε κάθε φράση/κίνησή τους!

Μιλάμε για χαρακτήρες που θα μαγέψουν όσους ασχολούνται με τη ψυχολογία/ψυχιατρική.
Εξωφρενική ψυχασθένεια που φαίνεται τρομερά ρεαλιστική όμως!
Στα τελευταία κεφάλαια ειδικά, σου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο από τα σκηνικά και τους διαλόγους!!!
Μιλάμε για φρίκη, και εννοώ ψυχολογική, όχι αίματα και αηδίες!

Η ιστορία επίσης είναι γραμμένη με παρόμοιο τρόπο όπως και στο "Σκοτεινός Τόπος".
Παρόν --> Μέλλον και τούμπαλιν.

Γυρνάμε μια στο παρόν με τη πλευρά του Νικ και τη δική του "φωνή", και μια στο παρελθόν από τη πλευρά της Έιμι αντίστοιχα.
Ο Νικ διηγείται την ιστορία με το χαμό της αναζήτησης, την αστυνομική έρευνα, τις σκέψεις, την εμπειρία του κλπ, ενώ από την Έιμι έχουμε κομμάτια του ημερολογίου της. 

Βλέπουμε την καθημερινότητα ενός ζευγαριού από όλες τις απόψεις.
Πώς μπορεί ένα ευτυχισμένο ζευγάρι να αλλάξει τόσο πολύ μέσα στη ζωή λόγω εργασιακών προβλημάτων, σεξουαλικών σχέσεων, οικονομικών αδυναμιών, απόκτηση παιδιών κλπ.
Πολύ αληθινοί χαρακτήρες, βασισμένοι σε ανθρώπους της διπλανής πόρτας!...

(...ελπίζω πως όχι...)

Πραγματικά, έμεινα τρομερά εντυπωσιασμένη από αυτό το βιβλίο!
ΣΙΓΟΥΡΑ θα συνεχίσω να διαβάζω έργα της Flynn, μετά από αυτό!
Το αξίζει και με το παραπάνω!


.........

Έπειτα από το βιβλίο έκατσα να δω τη ταινία, τρομερά ενθουσιασμένη, καθώς ήθελα πολύ να δω τη φάτσα του αγοριού μου σε όλη τη διάρκειά της με τις ανατροπές κλπ.! 
...Και τελικά το απόλαυσα τρομερά, όπως το είχα φανταστεί! Μουχαχααα...
Αυτό που δε μου πολυάρεσε ήταν πως κατά κάποιον τρόπο "έτρεχε" πολύ γρήγορα η πλοκή, 
αλλά αν δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο νομίζω να φαίνεται τόσο ενοχλητικό.
Τουλάχιστον εκείνος που δεν είχε ιδέα από το βιβλίο δε φάνηκε να ενοχλήθηκε, του άρεσε η ροή αρκετά.
Η μεταφορά στην οθόνη ήταν, σε γενικές γραμμές, πολύ καλή. 

Υπήρξαν αλλαγές σε κάποιες σκηνές, μικρές όμως, καθώς και κάποιες ελλείψεις που δεν ήταν τόσο σημαντικές. (η ταινία ήταν ήδη 2μιση ώρες οπότε καταλαβαίνετε πώς θα ήταν αν δεν έκοβαν πράγματα...)
Αυτούσιοι διάλογοι/σκηνές από το βιβλίο (αν και μου φαίνεται ότι είχαν αλλάξει τους γρίφους, εκτός και αν έχει διαφορά μεγάλη το μεταφρασμένο από το original αλλά ΟΚ, δε με πείραξε καθόλου γιατί είχαν το ίδιο νόημα/αποτέλεσμα).

Το σενάριο, εξάλλου, ήταν της ίδιας της Flynn οπότε δε νομίζω να έκανε κάτι "άσχημο" στη μεταφορά.
Οι ηθοποιοί ήταν πάρα πολύ πετυχημένοι όλοι!!!
ΕΙΔΙΚΑ ο Ben Affleck, που δε το συμπαθώ τόσο πολύ σαν ηθοποιό, ήταν ακριβώς ίδιος ο Nick, όπως τον είχα στο μυαλό μου!!!
Η Margo (Carrie Coon) ΥΠΕΡΤΑΤΗ, το ίδιο και ο Dessie που τον υποδυόταν ο επικός Neil Patrick Harris!
Η Rosamund Pike, που έπαιζε την Amy, δε με συγκίνησε τόσο πολύ όμως... Ήθελα να δω μια ηθοποιό γλυκούλα και εκείνη είχε συνέχεια ένα b*tch ύφος που με εκνεύριζε...
Το "συνέχεια" ήταν κατά την άποψή μου μέγα λάθος της ταινίας...
Θα καταλάβετε όσοι διαβάσετε πρώτα το βιβλίο.
(Ίσως να ήμουν λίγο προκατειλημμένη βέβαια λόγω βιβλίου αλλά ΟΚ...)
Επίσης κάτι που με ξενέρωσε ήταν πως το βιβλίο τελειώνει με μια φράση του Nick ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ και δε την έβαλαν στη ταινία... 
Κρίμα... Θα ήταν τρομερό κλείσιμο!

Όπως και να έχει, το βιβλίο το λάτρεψα και σαφέστατα ήταν καλύτερο από τη ταινία, αλλά δε παύει να είναι μια αξιοπρεπής μεταφορά του στον κινηματογράφο, για όσους δεν αγαπούν τόσο το διάβασμα.

Well done! ;)






Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο σε μετάφραση της Βάσιας Τζανακάρη.




Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Ελάτε να τα πούμε!!!

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.