John Green
For my review in english (Goodreads) click
"Διάβολε! Πώς θα βγω από αυτό τον λαβύρινθο!...{Ευθεία & Γρήγορα}..."
Πρώτα διάβασα το "Λάθος Αστέρι", όπως ΠΟΛΛΟΙ άλλωστε...
Έπειτα τις "Χάρτινες Πόλεις", όπως έκαναν και οι υπόλοιποι...
Πριν από αυτά αναρωτιόμουν γιατί όλοι έχουν τρελαθεί με τον John Green.
Το ερώτημα απαντήθηκε από μόνο του έπειτα από το διάβασμα των παραπάνω!
Έπειτα τις "Χάρτινες Πόλεις", όπως έκαναν και οι υπόλοιποι...
Πριν από αυτά αναρωτιόμουν γιατί όλοι έχουν τρελαθεί με τον John Green.
Το ερώτημα απαντήθηκε από μόνο του έπειτα από το διάβασμα των παραπάνω!
Η ιστορία λίγο διαφορετική από τα υπόλοιπα, αν και κινείται στο ίδιο πλαίσιο.
Ένας πιτσιρικάς του περιθωρίου, μια παρέα με cool άτομα, όμορφα κορίτσια και νεανικές ανησυχίες...
Ένας πιτσιρικάς του περιθωρίου, μια παρέα με cool άτομα, όμορφα κορίτσια και νεανικές ανησυχίες...
Ξεκινώντας το βιβλίο μπορώ να πω πως, κατά την άποψή μου, φαίνεται πως είναι όντως το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα, καθώς η γραφή του είναι λίγο διαφορετική και όχι τόσο απολαυστική όσο των επόμενων έργων του.
Το προσπερνάμε όμως γιατί είναι κατανοητό.
Το προσπερνάμε όμως γιατί είναι κατανοητό.
Αυτό που δε μου άρεσε ήταν πως οι χαρακτήρες φαίνονταν να "προσπαθούν" πολύ να γίνουν αγαπητοί και "σημαντικοί" στο βιβλίο.
Και γενικά, η ιστορία στην αρχή και ο τρόπος γραφής ήταν σα να προσπαθεί απελπισμένα ένας σαραντάρης να μοιάσει με δεκαεξάχρονο, για κάποιο λόγο.
Κάτι ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικό από ό,τι λαμβάνουμε από τα επόμενα βιβλία του J. Green!!!
Παρ' όλα αυτά συνέχισα να διαβάζω ευχάριστα το βιβλίο...
Μέχρι που ο κύριος Green ήρθε και άφησε το χαρακτηριστικό στίγμα του...
Και γενικά, η ιστορία στην αρχή και ο τρόπος γραφής ήταν σα να προσπαθεί απελπισμένα ένας σαραντάρης να μοιάσει με δεκαεξάχρονο, για κάποιο λόγο.
Κάτι ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικό από ό,τι λαμβάνουμε από τα επόμενα βιβλία του J. Green!!!
Παρ' όλα αυτά συνέχισα να διαβάζω ευχάριστα το βιβλίο...
Μέχρι που ο κύριος Green ήρθε και άφησε το χαρακτηριστικό στίγμα του...
Γενικά, το χαρακτηριστικό αυτού του ανθρώπου, πέρα από το ότι είναι τετραπέρατος, απίστευτος, τρομερός, ζουζουνόφατσας, χαβαλές και τυπάς που όλοι θέλουμε να τον είχαμε φίλο, είναι πως γράφει την ιστοριούλα του όμορφα και ωραία...
Διαβάζεις εσύ αμέριμνος και χαμένος στην ιστορία, γελάς με τις ατάκες και τις σκηνάρες εφηβικής τρέλας...
και ΜΠΑΑΑΜ...
...σκάει ο J. Green με σαρδόνιο χαμόγελο,
χώνει το χέρι του στο στέρνο σου,
σου ζουλάει την καρδιά και στην ξεριζώνει αφήνοντάς σε στα πατώματα
να κλαις και να "αιμορραγείς" ψυχικά......................................................
Ακούγεται βάρβαρο ε?
ΕΙΝΑΙ!!!
Και το κάνει ΣΥΝΕΧΕΙΑ!
...και τον αγαπάμε γι' αυτό...
Εκεί λοιπόν που διαβάζω και κυλάει η ιστορία όμορφα και καλά, ίσως και λίγο βαρετά, ΜΠΑΜ έρχεται η ανατροπή και τελειώνω όλο το κουτί με τα μυξομάντηλα...
Και φυσικά από το σημείο εκείνο και μετά, αν και αργά, ξεκίνησε το ενδιαφέρον στην υπόθεση!
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...
Συναντούμε τον Μάιλς, ένα πιτσιρικά με εμμονή την απομνημόνευση των τελευταίων φράσεων ανθρώπων πριν το θάνατό τους.
Ο Μάιλς, μεταφέρεται σε ένα σχολείο, το Culver Creek, για να φοιτήσει, όπου εκεί συναντά άτομα εξίσου "περίεργα" με εκείνον, και σχηματίζεται μια παρεούλα.
Μέσα σε αυτή τη παρεούλα είναι και η Αλάσκα.
Μια κοπέλα όμορφη και τσαχπίνα, που ποθούν όλα τα αγόρια και ζηλεύουν τα κορίτσια.
Η Αλάσκα δεν είναι σα τις άλλες της ηλικίας της.
Έχει περάσει πολλά, είναι έξυπνη και βιβλιοφάγος, μπερδεμένη με τη ζωή, αλλά ξέρει να περνά καλά και να διασκεδάζει με τους φίλους της όταν πρέπει.
Όλα κυλούν όμορφα και βαρετά...
Μαθήματα, φάρσες, διαγωνίσματα, έρωτες, σκανδαλιές...
Κλασσική εφηβεία!
Μέχρι που ένα γεγονός τα φέρνει όλα τούμπα.
Χαμόγελα σβήνουν, σταματούν τα αστεία και όλοι είναι προβληματισμένοι...
Μα πιο πολύ αυτή η παρέα...
Και περισσότερο ο Μάιλς...
Και έτσι ξεκινά μια αναζήτηση τόσο στη ζωή και το νόημά της, όσο και στον έρωτα, τη φιλία αλλά και την απώλεια...
Σε γενικές γραμμές, δεν ήταν άσχημο βιβλιαράκι.
Μπορεί το πρώτο μισό του να μη με άφησε πλήρως ικανοποιημένη, αλλά στο δεύτερο μέρος ο John Green έκανε τα μαγικά του και η ιστορία απέκτησε νόημα και ενδιαφέρον.
Ίσως είναι βιβλίο για λίγο πιο νεαρή πιτσιρικαρία, σε σχέση με τα άλλα δύο, αλλά δε παύει να είναι ένα ωραίο έργο του συγγραφέα!
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...
Συναντούμε τον Μάιλς, ένα πιτσιρικά με εμμονή την απομνημόνευση των τελευταίων φράσεων ανθρώπων πριν το θάνατό τους.
Ο Μάιλς, μεταφέρεται σε ένα σχολείο, το Culver Creek, για να φοιτήσει, όπου εκεί συναντά άτομα εξίσου "περίεργα" με εκείνον, και σχηματίζεται μια παρεούλα.
Μέσα σε αυτή τη παρεούλα είναι και η Αλάσκα.
Μια κοπέλα όμορφη και τσαχπίνα, που ποθούν όλα τα αγόρια και ζηλεύουν τα κορίτσια.
Η Αλάσκα δεν είναι σα τις άλλες της ηλικίας της.
Έχει περάσει πολλά, είναι έξυπνη και βιβλιοφάγος, μπερδεμένη με τη ζωή, αλλά ξέρει να περνά καλά και να διασκεδάζει με τους φίλους της όταν πρέπει.
Όλα κυλούν όμορφα και βαρετά...
Μαθήματα, φάρσες, διαγωνίσματα, έρωτες, σκανδαλιές...
Κλασσική εφηβεία!
Μέχρι που ένα γεγονός τα φέρνει όλα τούμπα.
Χαμόγελα σβήνουν, σταματούν τα αστεία και όλοι είναι προβληματισμένοι...
Μα πιο πολύ αυτή η παρέα...
Και περισσότερο ο Μάιλς...
Και έτσι ξεκινά μια αναζήτηση τόσο στη ζωή και το νόημά της, όσο και στον έρωτα, τη φιλία αλλά και την απώλεια...
Σε γενικές γραμμές, δεν ήταν άσχημο βιβλιαράκι.
Μπορεί το πρώτο μισό του να μη με άφησε πλήρως ικανοποιημένη, αλλά στο δεύτερο μέρος ο John Green έκανε τα μαγικά του και η ιστορία απέκτησε νόημα και ενδιαφέρον.
Ίσως είναι βιβλίο για λίγο πιο νεαρή πιτσιρικαρία, σε σχέση με τα άλλα δύο, αλλά δε παύει να είναι ένα ωραίο έργο του συγγραφέα!
Σειρά σας να το απολαύσετε τώρα!
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη, στα ελληνικά, σε μετάφραση του Χρήστου Καψάλη.