Review Da Book - "Origin", Dan Brown

Origin

***

Dan Brown

For my review in english (Goodreads) click HERE

Το ταξίδι μου με αυτό το βιβλίο ξεκινά από τη πρώτη ημέρα που ο Dan Brown ανακοίνωσε πως το γράφει. Ακόμα θυμάμαι εκείνη την ημέρα!!! Τσίριξα από τη χαρά μου και ήξερα ότι οι επόμενοι μήνες, μέχρι την έκδοσή του, θα φαίνονταν αιώνας!

Ακολούθησε ανακοίνωση πως το βιβλίο είναι έτοιμο και ψάχνουν εξώφυλλο. Στο επίσημο site του συγγραφέα γινόταν ένα poll όπου ψήφιζες το εξώφυλλο που επιθυμούσες (δεν ψήφισα αυτό...) και αυτόματα λάμβανες ένα mail με βίντεο του Dan Brown. 

Και φτάνει η ημέρα που το βιβλίο φτάνει στα βιβλιοπωλεία! Και τρέχω και το αρπάζω φυσικά! Και ξεκινάω ένα βράδυ να το διαβάζω... Τελειώνω το πρώτο κεφάλαιο και......αυτό ήταν. Εκεί έμεινα για πόσες εβδομάδες... Δεν ξέρω για ποιο λόγο αλλά το παράτησα στην άκρη μέχρι που το έβαλα πίσω στη ντάνα με τα βιβλία που έχω για διάβασμα και το άφησα εκεί για μήνες. Έτσι απλά. 

Μέχρι τώρα που το ξεκίνησα και διάβασα τη πρώτη ημέρα πέντε κεφάλαια σερί!

Πριν μπω στο βιβλίο και στο θέμα του, να πω δυο πράγματα σχετικά με τη αγάπη μου προς τον Dan Brown και τα βιβλία του.
Αρχικά, έχω διαβάσει ΟΛΑ τα βιβλία που έχει γράψει. Κάποια στα αγγλικά και κάποια μεταφρασμένα στα ελληνικά. 
Το πρώτο που διάβασα ήταν, φυσικά, ο "Κώδικας Da Vinci", το οποίο μου είχε δανείσει μια θεία μου. Ως λάτρης του ίδιου του Da Vinci και έχοντας ιδιαίτερη αγάπη προς τα σύμβολα και τις έννοιές τους, καταλαβαίνετε πως ήταν γραφτό να ερωτευτώ το βιβλίο...
Μετά ήρθε η ταινία που έγινε τότε ο κακός χαμός άνευ λόγου και αιτίας, γιατί κλασσικά είμαστε Ελλαδάρα με παπάδες και Λουκά...
Παρά τη γκρίνια και την έχθρα απέναντι στο συγγραφέα, εγώ συνέχισα να ψαχουλεύω το έργο του και έπειτα διάβασα το "Angels & Demons", ενώ ταυτόχρονα διάβαζα και ένα άκυρο βιβλίο-έρευνα περί όσων διαδραματίζονταν στα δυο αυτά βιβλία, για Illuminati, Opus Dei κοκ.
Τα επόμενα χρόνια πήραν σειρά και τα υπόλοιπα βιβλία.
Κάθε ένα με άφηνε με την ίδια αίσθηση. Ανατριχίλα, ιδρωμένες παλάμες από την αγωνία, και το google search να παίρνει φωτιά έπειτα από κάθε μια αναφορά του Dan Brown σε έργο, οργάνωση, κείμενο, τοποθεσία κλπ κλπ κλπ.
Και αυτός είναι ο λόγος που συνεχίζω να τον αγαπώ. Γιατί ΚΑΘΕ βιβλίο του με κάνει να περνώ καλά και ταυτόχρονα να μαθαίνω και να προβληματίζομαι, σκεπτόμενη αν όλα αυτά που γράφει έχουν έστω και 5% πιθανότητα να ισχύουν...
Ναι, όλα (της σειράς του Langdon έστω) έχουν το ίδιο μοτίβο. Συμφωνώ. Αλλά η μαγεία είναι πως δεν κουράζει τόσο αυτό γιατί κάθε φορά υπάρχει άλλο βαρύ θέμα!
Ναι, πολλοί θεωρούν το γράψιμό του άσχημο, λογοτεχνικά. Περί αυτού έχω να πω το εξής... Φιλόλογος δεν είμαι. Είμαι απλή αναγνώστρια και αυτό που ζητώ είναι μια ιστορία που θα με καθηλώσει. Που θα με κάνει να διαβάσω το βιβλίο ακούραστα και να γεμίσω "εμπειρίες". Αυτό ακριβώς πετυχαίνει ο Brown στη περίπτωση αυτή. Δε με ενδιαφέρει τίποτε άλλο! Τουλάχιστον εμένα, εσείς έχετε τη γνώμη σας! 
Λίγο το "Inferno" πάντως με απογοήτευσε στην αρχή αλλά από τη μέση και μετά απογειώθηκε! Κατά τ' άλλα όλα τα έργα του τα αγαπώ! Όπως αγάπησα και αυτό φυσικά!

Τώρα ποιο είναι το θέμα αυτού του βιβλίου?

Φυσικά το αγαπημένο όλων! 

Θρησκεία vs Επιστήμη... 

FIGHT!

Αυτή τη φορά βρισκόμαστε Ισπανία.
Ο Λάνγκτον έχει πάει να παρακολουθήσει μια ομιλία/παρουσίαση ενός παλιού μαθητή του, που πλέον έχει διακριθεί ως επιστήμονας. Για την ακρίβεια κατέχει τον τίτλο του "μελλοντιστή".
Ο συγκεκριμένος άνθρωπος ονομάζεται Έντμοντ Κιρς, σαραντάρης δισεκατομμυριούχος, με φοβερές άκρως καινοτόμες εφευρέσεις στο ενεργητικό του. Για μια ακόμη φορά προκαλεί με τις δηλώσεις του, καθώς ισχυρίζεται πως έχει ανακαλύψει κάτι που θα ανατρέψει όλα όσα γνωρίζουμε περί θρησκείας και προέλευσης του ανθρώπου. 
Προφανώς αυτό έχει φέρει τα πάνω κάτω στη θρησκευτική κοινότητα, και το γνωρίζει και ο ίδιος...
Όχι όμως οι υπόλοιποι...

Εκεί που όλα πάνε καλά και περήφανος ο καθηγητής Λάνγκτον παρακολουθεί τη φοβερή παρουσίαση του πρώην φοιτητή του, τα πάντα χάνονται. Επικρατεί χάος και πανικός. Η ανακάλυψη του Κιρς κοντεύει να χαθεί για πάντα και ο καθηγητής καλείται να συμμετέχει σε ένα ακόμη "κυνήγι θησαυρού", γεμάτο γρίφους, τέχνη, σύμβολα, μα κυρίως...κίνδυνο!
Μαζί του βρίσκεται μια στενή φίλη του Κιρς, η Άμπρα Βιδάλ. Μια εντυπωσιακή γυναίκα με κύρος, σύνδεσμος με τη βασιλική οικογένεια της Ισπανίας και διευθύντρια του μουσείου όπου γινόταν η παρουσίαση. 
Τί συμφέροντα κρύβονται πίσω από το χάος; 
Ποιος θέλει να κρύψει την "αλήθεια";
Τί είναι αυτό το τόσο συγκλονιστικό νέο;
Θα καταφέρει ο Λάνγκτον να βοηθήσει το έργο του Κιρς;

Με την απορία θα μείνετε αν δε το διαβάσετε...

Εγώ που το διάβασα θα σας πω εντυπώσεις πάντως.
Αρχικά, ναι, κινούμαστε στο ίδιο και απαράλλαχτο στυλ του Dan Brown όπου έχουμε κάτι που θα συγκλονίσει την ανθρωπότητα, συνωμοσίες και μυστήριο με γρίφους, παρέα με μια κουκλάρα γυναίκα που τον συνοδεύει στην περιπέτεια.
ΑΛΛΑ...Όπως είπα και παραπάνω, δε με ενοχλεί ΚΑΘΟΛΟΥ αυτό, αρκεί να με "κρατά" η υπόθεση. Και σε αυτήν την περίπτωση με γράπωσε από τα μαλλιά από την αρχή, καθώς μπαίνουμε στη δράση αρκετά νωρίς! Πρόκειται για ένα θρησκευτικό-πολιτικό thriller που σε κρατά συνεχώς σε εγρήγορση και γυρνάς με μανία τις σελίδες για να μάθεις τη συνέχεια! Βέβαια, το ότι μένουμε με την απορία για πολλέεεεεεεεεεες σελίδες σχετικά με την βαρύγδουπη αυτή ανακάλυψη, ήταν κάτι με το οποίο ξίνισα λίγο, αλλά όσο διάβαζα το ξεχνούσα. 
Το όλο θέμα που συζητιέται περί θρησκείας-επιστήμης και το τί γράφει σχετικά με αυτό ο Brown, προσφέρει πολλή τροφή για σκέψη... Πάρα πολλή τροφή για σκέψη...
Επίσης το ότι πρόσθεσε μέσα τσαχπινιές αποσπασμάτων από ιστοσελίδες κλπ ήταν κάτι που μου άρεσε πολύ και θα ήθελα να τον δω να γίνεται πιο interactive πλέον στα βιβλία του. Ίσως με προσθήκη κανονικών χαρτών, φωτογραφίες και τέτοια πραγματάκια που θα σε βάζουν περισσότερο μέσα στην ιστορία και την έρευνα και "τραβάει" πολύ το αναγνωστικό κοινό τελευταία.
Η τελική αποκάλυψη είναι κάτι που σε κάνει να προβληματίζεσαι και να σκέφτεσαι. Κάτι που επίσης αγαπώ στα βιβλία του Dan Brown. Πάντα με κάνει να ερευνώ το θέμα που αναφέρει και να το συζητώ για μέρες. Είναι ανατριχιαστικά λεπτομερής στις αναφορές του και, αν δεν είσαι γνώστης του εκάστοτε αντικειμένου για να αντιλαμβάνεσαι τις ανακρίβειες, χάνεσαι στις πιθανότητες να ισχύουν. Μαγικός!

Σε γενικές γραμμές, ήταν ένα ακόμα κομμάτι των περιπετειών του Λάνγκτον που με άφησε χαρούμενη και κατάφερε να με "καταστρέψει" για μια ακόμα φορά, μιας και έχω ήδη σχεδιάσει στο μυαλό μου το ανάλογο tour Ισπανίας, το οποίο μάλλον δε θα κάνω ποτέ... Όπως και εκείνο της Γαλλίας...και της Ιταλίας... κουλουπου κουλουπου...

Δεν κρύβω όμως πως θα ήθελα να δω και κάτι διαφορετικό από τον συγγραφέα. Αν όχι μια άλλη ιστορία όπως το "Ψηφιακό Οχυρό", ας πούμε, τότε κάτι πιο ανατρεπτικό στην εμπειρία της ανάγνωσης. Σε κάθε περίπτωση, ξέρω πως ο Dan Borwn δε θα με απογοητεύσει! 

Αναμονή για το επόμενο ταξίδι λοιπόν...

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός, στα ελληνικά, σε μετάφραση Χρήστου Καψάλη.