15/7/15

Review Da Book - "Οι Άθλιοι" ("Les Misérables"), Victor Hugo




Οι Άθλιοι


Les Misérables
***
Victor Hugo



For my review in english (Goodreads) click 







"Η ψυχή είναι το μοναδικό πουλί που στηρίζει το κλουβί του..."


Πολλοί μπορεί να αναρωτιέστε γιατί κάνω αυτό το review, μιας και πρόκειται για ένα πολύ κλασσικό βιβλίο που το έχουν διαβάσει σχεδόν όλοι...

Θα σας πω...
Κατ' αρχήν, το έχουν διαβάσει ΣΧΕΔΟΝ όλοι.
Κάνω το review αυτό με σκοπό να το διαβάσουν ΟΛΟΙ!

Επιπλέον, ίσως κάποιες φατσούλες, που διαβάζουν αυτή τη στιγμή, είναι έφηβοι και γενικά πιτσιρικαρία που τους αρέσει το διάβασμα (ΜΠΡΑΒΟ!!!). 
Αυτή η πιτσιρικαρία είναι εκείνη που συνεχίζει τη ζωή.
Αυτό είναι ένα βιβλίο γεμάτο διδάγματα.
Μια ιστορία γεμάτη δυστυχία και πόνο, που όμως οι χαρακτήρες της βρίσκουν την ευτυχία σε πράγματα δεδομένα για άλλους.
Χαρακτήρες "γεμάτοι", διαφορετικοί εντελώς ο ένας με τον άλλον, ο καθένας με τη προσωπική του ιστορία, μπλέκονται και φτιάχνουν ένα λογοτεχνικό ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ το οποίο πολλοί ίσως να μη του δίνουν σημασία...

Και δε θα πω ψέματα, έτσι ήμουν και εγώ!

Κατ' αρχήν είναι ένα βιβλίο ΤΕΡΑΣΤΙΟ.
Αυτό και μόνο κάποιους του αποτρέπει από το να το διαβάσουν.

Έπειτα είναι κλασσική λογοτεχνία, που για πολλούς, δυστυχώς, σημαίνει πλήξη.



Κάπως έτσι δηλαδή...




Προσωπικά μέχρι τη προβολή της ταινίας-μιούζικαλ, βασισμένη στο βιβλίο, δεν ήξερα απολύτως τίποτα για την ιστορία αυτή.
Δεν είχα δει ΠΟΤΕ μου τις 90170138106193 ταινίες που υπάρχουν (και ακόμα δεν έχω δει, εκτός από το μιούζικαλ...ντροπή μου...) και το μόνο που ήξερα ήταν πως η ιστορία ήταν στη Γαλλία με έναν Γιάννη...
Γιάννη μου το μαντήλι σου και κλάψε Χαράλαμπε, κοινώς...

Μέχρι που είδα το μιούζικαλ και είπα "ΟΚ, Δημητρούλα, αν θες να λέγεσαι βιβλιοφάγος ΠΡΕΠΕΙ να διαβάσεις αυτό το βιβλίο!!!".
Και το έκανα.
Σιγά-σιγά...
Δεν ήθελα να βιαστώ, μιας και αν πιεστώ σε κάτι τέτοιο δεν απολαμβάνω το διάβασμα.

Μπορώ να πω πως μετάνιωσα που δε το είχα διαβάσει τόσα χρόνια!
Και επίσης το σίγουρο είναι πως θα δω όλες τις ταινίες που έχουν βγει!!!

Πρώτα απ' όλα, το γράψιμο...
Αυτή η μαγευτική γραφή του Hugo που σε κάνει ένα με τη σελίδα και χάνεσαι στην ιστορία...
Αυτή η ιστορία που σε κάνει να κλαις, να χαμογελάς, να προβληματίζεσαι, να επαναστατείς, να εκνευρίζεσαι...
Χαρακτήρες που κάνουν πέρα τον εγωισμό τους και θυσιάζονται, αγαπούν, συγχωρούν, επαναστατούν και αγωνίζονται!!!
Γραφή που προξενεί αμέτρητα συναισθήματα στον αναγνώστη.
Ιστορία που σε ταξιδεύει και σε διδάσκει σελίδα με σελίδα κάτι διαφορετικό.

Αυτό δεν ήταν βιβλίο... 
ΜΑΘΗΜΑ ΖΩΗΣ ήταν...  

Επιπλέον, οι απόψεις του Hugo για τη θρησκεία, ήταν κάτι τρομερά ενδιαφέρον και πρωτοποριακό.
Σταμάτησε την ιστορία σε ένα κεφάλαιο και έκανε μια παρένθεση σχολιάζοντας το θέμα της θρησκείας και της εκκλησίας, και οι απόψεις του ήταν απίστευτα "μπροστά" από την εποχή του!
Με εξέπληξε και με ενθουσίασε!

Ακόμα, τα πολιτικά μηνύματα στο βιβλίο ήταν αυτό που με έκανε να πω:
"Αν αυτό το βιβλίο το διάβαζε ΚΑΘΕ πολιτικός και βαστούσε κάθε λέξη σαν κανόνα, τότε η ζωή μας θα ήταν ΠΟΛΥ διαφορετική..."

Ενδεικτικά να αναφέρω ένα απόσπασμα το οποίο λάτρεψα!

[...] Πρώτον, πώς παράγεται ο πλούτος.Δεύτερον, πώς γίνεται η κατανομή του πλούτου.Στο πρώτο πρόβλημα υπάγεται το ζήτημα της εργασίας.Στο δεύτερο υπάγεται το ζήτημα του μεροκάματου.Του πρώτου η ουσία έγκειται στο πώς θα χρησιμοποιηθούν οι δυνάμεις.Του δεύτερου έγκειται στο πώς θα γίνει η κατανομή των αγαθών.Όταν χρησιμοποιήσουμε τις δυνάμεις όπως πρέπει, θα εξασφαλίσουμε την κοινή δύναμη, τη δύναμη του δημοσίου.Όταν κάνουμε καλή κατανομή των αγαθών, θα εξασφαλίσουμε την ευτυχία των ατόμων ξεχωριστά.Με το να λέμε "καλή κατανομή", δεν εννοούμε ίση, εννοούμε δίκαιη κατανομή. Η δικαιοσύνη είναι η πρώτη ισότητα.Συνδυάζοντας τα δυο αυτά στοιχεία, την κοινή δύναμη απέξω και την ευτυχία των ατόμων χωριστά από μέσα, θεμελιώνουμε την ισορροπία της κοινωνικής ζωής."Ισορροπία της κοινωνικής ζωής" θα πει Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ, Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟ. [...]

Τα λόγια περιττά, πιστεύω...


Όσο για την ιστορία...
Θα σας έλεγα να δείτε πρώτα κάποια από τις ταινίες, γιατί οι χαρακτήρες είναι πάρα πολλοί και οι ιστορίες τους ακόμα περισσότερες...

Κλείνοντας το βιβλίο αποχαιρέτισα πολλούς δασκάλους...
Τη Φαντίνα, τον Γιάννη Αγιάννη, το Μάριο, τη Τιτίκα...
Ακόμα και αυτούς που μίσησα... Τους Θερναδιέρους, τον Ιαβέρη...
Όλοι είχαν κάτι να με διδάξουν, και αυτό θα κρατήσω...!!!








Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη, στα ελληνικά, σε μετάφραση του Γιάννη Κούχ.



Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Ελάτε να τα πούμε!!!

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.