Το Τέρας Έρχεται
A Monster Calls
***
Patrick Ness
For my review in english (Goodreads) click
"Οι ιστορίες είναι άγρια πλάσματα.
Όταν τις αφήνεις ελεύθερες, ποιος ξέρει τι χάος μπορεί να προκαλέσουν..."
Ουφφφ...
Μισό λεπτό να συνέλθω...Μόλις τελείωσα το διάβασμα του βιβλίου και ειλικρινά χρειάζομαι λίγο χρόνο να έρθω στα συγκαλά μου...
Χωρίς υπερβολή, αυτό το βιβλίο ήταν ό,τι πιο έντονο συναισθηματικά έχω διαβάσει μετά το "Λάθος Αστέρι"...
Αλλά ας ξεκινήσουμε από την αρχή...
Παίρνοντας στα χέρια σου αυτό το βιβλίο δε μπορείς να ξεκολλήσεις το βλέμμα σου από το εξώφυλλό του...
Πρώτα απ' όλα λόγω των βραβείων που έχει λάβει!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ μερικά που αναφέρονται...
Carnegie Medal in Literature (2012), Deutscher Jugendliteraturpreis for Preis der Jugendjury (2012), Kate Greenaway Medal (2012) και το δικό μας βραβείο κύκλου του Ελληνικού παιδικού βιβλίου.
Έπειτα προσέχεις την απόλυτα τρομακτική ατμόσφαιρα του σκίτσου και αναρωτιέσαι...
"Είναι όντως παιδικό βιβλίο?!"
Και τολμώ να πω, διαβάζοντάς το, όχι δε θα το έλεγα "παιδικό" βιβλίο...
Τα σχέδια πάντως (Jim Kay) ήταν ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ και ταίριαζαν απόλυτα στην ατμόσφαιρα το βιβλίου. Μια εικονογράφηση ιδιαίτερη, μαγευτική, εντυπωσιακή, διαφορετική από τα συνηθισμένα και ταυτόχρονα φρικιαστική...
Ο συγγραφέας, Patrick Ness, στο φοβερό εισαγωγικό του σημείωμα, αναφέρει πως η ιστορία είναι βασισμένη σε μια ιδέα της συγγραφέως Siobhan Dowd, η οποία έφυγε από τη ζωή τον Αύγουστο του 2009 ενώ πάλευε με τον καρκίνο...
Η γραφή του Ness είναι παραμυθένια αλλά ταυτόχρονα ώριμη και "σοβαρή", παρόλο που υποτίθεται πως το βιβλίο είναι για παιδιά.
Οι περιγραφές είναι ασύλληπτες!
Στην ιστορία μας, λοιπόν, γνωρίζουμε τον Κόνορ.
Ένα πιτσιρικά ο οποίος κουβαλά ένα βαρύ φορτίο στη πλάτη του...
Την αρρώστια της μητέρας του, η οποία υποφέρει από καρκίνο.
Παιδί χωρισμένων γονιών, ο Κόνορ θεωρεί υποχρέωση και ευθύνη του να προσέχει και να φροντίζει τη μητέρα του αλλά και τον εαυτό του, μόνος του.
Κάτι το οποίο τον αναγκάζει να ωριμάσει αρκετά για την ηλικία του και να "σκληρύνει"...
Η μητέρα του Κόνορ χειροτερεύει μέρα με τη μέρα...
Ο ίδιος υποφέρει από εφιάλτες...
Εφιάλτες που κάποια στιγμή αρχίζουν να ζωντανεύουν, ανεξήγητα!
Εκείνος όμως δε φοβάται!
Αντιμετωπίζει τα πάντα με τεράστιο θάρρος και τόλμη.
Ακόμα και το bullying στο σχολείο το αντιμετωπίζει χωρίς φόβο.
Και ξαφνικά ο εφιάλτης του μετατρέπεται σε ένα τέρας.
Ένα τέρας που τον επισκέπτεται κάθε 12:07.
Ένα τέρας που γνωρίζει πολύ καλά, αλλά δε το ξέρει...
Αυτό το τέρας του εφιάλτη του τον επισκέπτεται καθημερινά, του μιλάει, του λέει ιστορίες, και, παρά την όψη του, ο Κόνορ το κοιτάζει στα μάτια!!!
...Είναι όμως ένα τέρας-εχθρός, όπως φαίνεται, ή μήπως τελικά είναι ένας φίλος?...
...Είναι εφιάλτες όσα ζει ή μήπως είναι η πραγματικότητα που δε θέλει να δει?...
Γεμάτο συναισθήματα! Τόσο έντονο που με έκανε να κλαίω με λυγμούς στις τελευταίες του σελίδες. Τόσο από στεναχώρια όσο και από περηφάνια για τον χαρακτήρα που, παρόλο που είναι παιδί, πιστεύω πως αντιπροσωπεύει πολλούς ενήλικες που περνούν δύσκολες καταστάσεις... Μια προσέγγιση στο θέμα θανάτου που συγκινεί και τον πιο δυνατό χαρακτήρα... Κάτι που επίσης μου άρεσε ήταν η αναφορά στο θέμα bullying που ήταν λίγο διαφορετική απ' ό,τι συνήθως, μιας και ο χαρακτήρας που έπραττε το bullying ήταν ένας καλός μαθητής κλπ, κάτι που συνήθως δεν το περιμένεις.
Προετοιμαστείτε...
Νομίζω πως πρόκειται για ένα βιβλίο που πρέπει να το διαβάσουν όλοι!
Έφηβοι (όχι παιδιά, είναι πολύ "βαρύ" για παιδιά...!!!) και ενήλικες!
Είναι ένα μάθημα ζωής για όλους...
...Γιατί πολλές φορές οι εφιάλτες μας είναι και οι καλύτεροι φίλοι μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Ελάτε να τα πούμε!!!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.